เป็นปีแล้วที่หายไป ไม่ได้เข้ามาอัพเดตเรื่องวิ่งใน Blog นี้เลย เพราะเกิดอาการขึ้เกียจซ้อมวิ่ง และไม่มีแรงบันดาลใจอย่างรุนแรง หลายเดือนที่ผ่านมา ซ้อมแต่ละครั้งไม่เคยเกิน 15K เสียที
ไปวิ่งงานกรุงเทพมาราธอน 2014 เมื่อวันอาทิตย์กลับมา จึงเกิดแรงกระตุ้น ปลุกไฟนักวิ่งในตัวขึ้นมาอีกหน ประกาศก้องอย่างเหิมเกริม ให้ตัวเองได้รับรู้ ณ บัดนี้ว่า "ข้าจะวิ่งระยะฟูลมาราธอน 42.195 กม.ให้ได้ ภายในปี 2015 !!!"
อันเนื่องมาจากเพื่อนกลุ่มที่วิ่งด้วยกันเป็นประจำ ส่งเสียงชักชวน กระทุ้ง ตุ๊ยท้อง จิ้มไหล่ จี้เอว ต่างๆ นาๆ ว่า กรุงเทพมาราธอนปี 2014 นี้ต้องมาวิ่งด้วยกันให้ได้นะ ที่จริง งานปี 2013 ก็สมัครไว้ แต่ด้วยเหตุอันสุดวิสัย ก็พลาดไม่ได้ไปวิ่ง เพื่อนยังอุตส่าห์ใส่ BIB 2 แผ่นไปวิ่งให้ คือ BIB ของตัวเพื่อนเองติดด้านหน้า แล้ว BIB ของเราติดเสื้อด้านหลัง เอา Chip จับเวลาของเราติดที่เท้าซ้าย เป็นเกียรติต่อวงศ์ตระกูลมาก ถามว่า ทำไมต้องติดเท้าซ้าย เพื่อนบอกว่าเค้าถนัดเท้าขวา เวลาก้าวเข้าเส้นชัย จะได้ก้าวให้ Chip ที่เท้าขวาของเค้าเข้าเส้นก่อน เออ! คิดละเอียดรอบคอบดีเนอะ ท้ายที่สุด เพื่อนวิ่งจนเหนื่อย ไม่รู้ไปวิ่งเข้าเส้นชัยอิท่าไหน พอไปเช็คผลวิ่งในเว็บ เวลาของเราชนะเพื่อน แค่เสี้ยววินาที
งาน Bangkok Marathon 2014 จัดได้ดีขึ้นกว่าปี 2012 สังเกตได้ว่าปริมาณนักวิ่งเพิ่มขึ้น ตอนปี 2012 เราวิ่ง 10K มาปีนี้วิ่ง 21K เลยไม่สามารถเปรียบเทียบกับเส้นทาง 10K ว่าเป็นอย่างไร สำหรับระยะ Half ที่วิ่งมา ห้องน้ำที่จุดปล่อยตัว คนไม่เยอะ ตี 4 ปล่อยตัวตรงเวลา ไม่เยิ่นเย้อ น้ำท่าระหว่างทางแต่ละจุด ก็ไม่ได้ขาด บรรยากาศคึกคัก มีกลุ่มนักวิ่งใหม่ๆ สร้างสีสัน ทำให้วิ่งครบระยะได้อย่างไม่บาดเจ็บ ได้แค่ไหนแค่นั้น สบายใจ
วิ่งอย่างเจียมเนื้อ เจียมตน สถิติจึงออกมาได้อย่างสาสมกับที่ซ้อมมาน้อย ยังอยู่ในโหมดขึ้เกียจเขียน
ปล. เพิ่งเคยกิน GU เจลที่ได้รับแจกเป็นครั้งแรก ปกติเวลากิน ควรให้ใช้มือรูดเจลออกจากซอง เราควักมากินตอนโคตรเหนื่อย ไม่มีแรงรูด เลยเอาปากงับซอง เอามือดึงก้นซอง หวังจะรูดเข้าปากเลย ขอบซองมันบางและคม ปาดมุมปากซะเป็นรอยบวมแดง
