"A" warm-up drills
6 x 100m strides
5 x 1K w/ 2 min jog
15 min warm-down
เมื่อวานหยุด 1 วันตามตาราง เข่าซ้ายออกอาการบวมนิดๆ เวลาเดินรู้สึกปวดร้าวไปถึงน่องช่วงบน ระหว่างนั่งทำงานพยายามขยับเข่า และลุกขึ้นเดินไปมาเป็นช่วงๆ หวังว่าอาการคงจะทุเลาลงบ้าง ก่อนเช้าวันนี้
เสียงนาฬิกาปลุกดังตอนตีห้า 10 นาที ตั้งใจตื่นเช้ากว่าปกติเพราะอยากจะเช็คเข่าที่เจ็บก่อนออกวิ่ง สิ่งแรกที่ทำหลังตื่น คือ ลองขยับขาซ้ายดู ยกขึ้น ยกลง ขณะยังนอนอยู่บนเตียง ยังรู้สึกตึงๆ ที่หัวเข่าเวลาขายืดออก และปวดเวลานั่งคุกเข่า ลุกนั่ง ยืน เดิน โอเค! พอได้
วันนี้ยังงงๆ กับโปรแกรมอยู่ว่าจะต้องทำอะไรบ้าง เลยใช้ปากกาจดรายการฝึกซ้อมใส่ฝ่ามือไว้
เริ่มต้นด้วยการยืดเส้น ยืดสาย อากาศเย็นดี นี่ก็เกือบจะพ้นเดือนธันวาแล้ว เย็นได้ซะทีนะ เย็นแล้วก็อยู่นานๆ ถ้าไม่มีธุระอะไร ก็อย่าพึ่งรีบไปไหนนะครับ
เดินเร็วได้สักพัก ร่างกายเริ่มอุ่่นขึ้น จึงเริ่มโปรแกรมวอร์ม 15 นาที ด้วย pace ที่สบายของตัวเอง อากาศเย็นๆ แบบนี้ วิ่งแล้วไม่เหนื่อยมาก แล้ววิ่งเร็วที่สุด 100 เมตร x 6 รอบ ทำให้หอบขึ้นเลย
จากนั้นวิ่ง 1 กิโลเมตร สลับวิ่งเหยาะ 2 นาที ทำครบ 5 รอบ ปิดท้ายด้วย Cool Down 15 นาที เป็นอันจบโปรแกรมของวันนี้
ช่วงต้น ไม่ค่อยมีสมาธิในการวิ่งเลย เพราะมัวยุ่งอยู่กับการกดนาฬิกา Garmin เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ตามโปรแกรมฝึกซ้อมที่จดไว้ อีกอย่างคือจิตใจไปพะวงอยู่กับงานที่ยังค้างคาอยู่ แต่น่าแปลกตรงที่ พอวิ่งไปได้สักระยะ สมองจะโล่งไปเอง เหมือนถูกเบี่ยงเบนความสนใจให้มีสมาธิอยู่ที่การวิ่ง ณ เวลานั้น คิดเฉพาะเรื่องการควบคุมการหายใจ การลงเท้า การแกว่งแขน กระทั่ง Garmin ร้องเตือนว่าจบคอร์สแล้ว
สำหรับตัวเอง ค้นพบว่าการวิ่งเหมาะกับเรามาก มันสะดวก ขอให้มีขาสองข้างก็วิ่งได้แล้ว อุปกรณ์ไม่เยอะ บางคนวิ่งโดยไม่ใส่รองเท้าด้วยซ้ำ เป็นกีฬาที่ทำคนเดียวได้ นึกจะวิ่งตอนไหนก็วิ่งได้เลย ไม่เดือดร้อนต้องโทรตามใครให้มาเล่นด้วย ไม่ต้องมีคู่แข่ง
สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้การวิ่งสนุกขึ้น คือ การเก็บสถิติไว้ในเว็บชื่อ endomondo.com เป็นเว็บสำหรับเก็บสถิติการฝึกซ้อมกีฬาชนิดต่างๆ ที่ใช้งานง่ายมาก เราสามารถ Upload ข้อมูลการวิ่งจากนาฬิกา GPS หรือมือถือที่มี GPS เช่น iPhone ผ่านอินเตอร์เน็ตเข้าไปในฐานข้อมูลของเว็บนี้
ในเว็บ มีข้อมูลต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ความเร็ว เวลา สถานที่ และอื่นๆ ค่อนข้างจะครบถ้วน ทำให้ได้เห็นพัฒนาการของตัวเอง ที่สำคัญกว่านั้นคือ ได้รู้จักกับเพื่อนๆ นักวิ่ง (ในโลกไซเบอร์) หลายคน เท่าที่สังเกต เกือบทุกคนต่างให้กำลังใจกันและกัน ไม่ได้ไปเน้นที่การแข่งขันกันทำสถิติ หรือมุ่งแข่งว่าใครจะวิ่งเก่งกว่าใคร หรือว่านี่เป็นธรรมชาติของนักวิ่งระยะไกล ส่วนใหญ่จะวิ่งแข่งกับตัวเอง
แม้ว่าจะไม่ได้วิ่งซ้อมด้วยกันตัวเป็นๆ ในโลกแห่งความจริง แต่ก็อุ่นใจได้เลยว่า ขณะเราซ้อมอยู่ก็มีเพื่อนๆ นักวิ่งหลายคนกำลังซ้อม และซ้อมหนักกว่าเรา อยู่ในมุมต่างๆ ของประเทศไทย และบนโลกใบนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น