ออกจากบ้านเดินวอร์ม ยืดคลายกล้ามเนื้ออยู่นาน เพราะยังปวดตึงที่หัวเข่าอยู่ พอเริ่มดีขึ้น ก็เริ่มเข้าโปรแกรม Recovery run
สิ่งหนึ่งที่เป็นเหมือนภูเขาอันสูงชันขวางหน้าเราอยู่คือ ความรู้สึกอืดอาดของจังหวะขา ในช่วงเริ่มต้นของการฝึกซ้อม รู้สึกว่าวิ่งไม่ได้ดังใจเลย ขามันก้าวไม่ออกเอาซะอย่างนั้น เป็นอย่างนี้มาตลอด เท่าที่สังเกตคือ ช่วง 25 นาทีแรกของการวิ่งนี่แหละที่มีอาการนี้ แต่พอเลยเส้นแบ่ง 25 นาทีไปแล้ว ก็เริ่มจะวิ่งได้จังหวะที่ลื่นไหลขึ้น ก้าวขาวิ่ง ได้เป็นจังหวะดั่งใจมากขึ้น เหมือนกล้ามเนื้อขามันมีความคิดของมันเอง ถ้าวันไหนกล้ามเนื้อขามันให้ความร่วมมือ นึกคึกอยากทำงาน วันนั้นจะวิ่งได้สนุกมาก แต่ บางวันมันก็ขึ้เกียจ เจ้าของก็จะวิ่งตุปัดตุเป๋เซไปเซมา กว่าจะกระตุ้นให้ขาทั้งคู่ทำงานรับกับความต้องการได้ ต้องรอมันนานพอควร
อาการเข่าซ้ายที่เจ็บหลังซ้อม ยังมีอยู่
วันนี้เข้าไปดู Facebook ตอนเดินวอร์ม ได้เพื่อนวิ่งใหม่ๆ อีก 2 - 3 คน เป็นแรงกระตุ้นให้สลัดความขี้เกึยจออกจากตัว ได้เป็นอย่างดี มีเพื่อนนักวิ่งเก่งๆ หลายคน ที่วิ่งด้วย pacing ที่เราไม่อาจเอื้อม ได้อ่านความคืบหน้า เทคนิคการวิ่งของแต่ละคน แล้วลองศึกษา นำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะกับตัวเอง ดีกว่าก้มหน้าก้มตาวิ่งดุ่ยๆ เป็นไหนๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น